Afgelopen zaterdag sloeg de bewoner van huisnummer 48, in de straat Via Sante Caterina, met frisse moed haar groene luikjes van haar witte raampjes open. Gister hing de was nog voor het raam, die is vandaag weggehaald om ruim zicht te hebben voor de wielershow die over een aantal uur voor haar raam gaat voltrekken. De Strade Bianche.
Zij was er geheel legaal bij. Publiek was niet gewenst vanwege de coronamaatregelen. Wat normaal dringen achter de dranghekken zou zijn geweest, had ze nu alle zicht over de rensters en renners die haar straat in vlogen. Wat een geluk op deze zaterdag. De ene renner stoepend met het melkzuur tot in zijn oren, de ander renster gelanceerd als een raket op weg naar de overwinning.
In de media wordt veel geschreven en gesproken over de imposante versnelling van Mathieu van der Poel in deze straat, waarmee Julian Alaphilippe naar de 2de plaats werd verwezen. Met een gemiddeld wattage van 1004W liggen de Italiaanse plavuizen nog na te puffen van deze lancering. Het is maar goed dat de bewoonster van nummer 48 haar was had binnengehaald, anders had het nu op het balkon van de buren gelegen.
De bewoonster van nummer 48 was nog maar net bijgekomen van het schouwspel wat zich enkele uren daarvoor had afgewerkt. Na een lesje 'demarreren als een team' van Team SD Workx, was het Chantal van den Broek - Blaak gelukt om los te komen van een peloton die iedere gravelstrook op vrat, alsof het een verse Italiaanse steenoven pizza was. Zij kreeg een Italiaanse mee in haar wiel, de Italiaanse kampioen nog wel. Maar ook al rij je als Italiaans kampioen tegen een stijgingspercentage van 20% op in Via Santa Caterina. Met een vrouw in je wiel met een paars shirtje aan in het wielerseizoen 21-22, prijs je jezelf gelukkig dat er nog een plekje op het podium is voor iemand met geen paars shirtje aan.
Volgens de Belgische commentator kon Chantal wel in het wiel blijven zitten tot aan de bocht bij het Piazza del Campo en dan erover heen knallen. Maar mooi niet. Als de koers van de vrouwen maar een karige 55min uitzendtijd krijgt op tv, blijf je natuurlijk niet zitten in het wiel. Lancering in 3, 2, 1 en Chantal schoot als een raket langs haar Italiaanse collega, die voordat ze had bijschakelt al amper meer de sponsor SD Workx op de broek kon lezen. De bewoner van huisnummer 48 stond er helemaal klaar voor, maar Chantal was voorbij gevlogen voordat ze met der ogen kon knipperen en gelukkig had ze haar kozijn om zich aan vast te houden.
2 raketlanceringen in Via Sante Caterina later, slaat de bewoonster van huisnummer 48 haar luikjes weer dicht. De Strade voor dit jaar zit er alweer op. Toch jammer dat enkel zij weet dat die 2 racketlanceringen van voor haar deur, beide verschrikkelijk indrukwekkend waren. Het grootste deel van de fans leest de volgende dag in de krant enkel over de raketlancering van Mathieu. Voor de raketlancering van Chantal moet je een stuk beter zoeken in je nieuwsapp. In het AD staat Chantal geen eens op de voorpagina tussen de kampioenen van dit weekend. Een televisie-uitzending van 55 min bij de vrouwenkoers vs. 2 uur en 10 min bij de mannenkoers. Laten we het over het verschil in prijzengeld hiertussen nog maar geen eens hebben.
Stiekem had ik afgelopen zaterdag best wel even de bewoonster van huisnummer 48 willen zijn, alleen al omdat zij getuigen was 2 imposante momenten in de wielersport en ze daar beide met net zoveel respect en bewondering naar keek. Zoals deze bewoonster dit deed, zouden alle mensen eens moeten doen.
Dank Mathieu en Chantal voor het prachtige schouwspel namens de bewoonster van huisnummer 48.